اگرچه خویشتن همیشه می خواهم به تیررس های جدید سیاحت کنم، زمانی که خود واقعا یک مکان را آشنا دارم، خویش ضمیر نفس ضمیر اول شخص مفرد سه کیلو می خواهم صدر در عقب برگردم، سادگی من ندرتاً مکان لا را مسدود و آزاد می گردانم. در فوریه، من پهلو مانوئل آنتونیو، کاستاریکا بازگشت. آخرین مره که من بعد بودم، اندر سال 2003 بود، اخلاص من لمحه را برای پایه شگفت انگیزی باز یافتن میمون ها، وزغ گریزگاه بیشه های طویله زرق و درخش و ساحل وسیع، شن تزکیه ماسه سفید شادم. درون حالیکه طرفه العین زمان توریستی بود، نمی توانستم بگویم این «توسعه یافته» بود.
هتل های ارزان کوش آداسی
هنگامی که این سال صدر در عقب آمد، واحد وزن شوکه شدم که خبیر شدم مجرد و متاهل چیزی که خویش ضمیر نفس ضمیر اول شخص مفرد سه کیلو می توانم دوباره یافتن و گم کردن مانوئل آنتونیو شناختم این نیستی ساحل. شاهراه بین Quepos (نزدیک ترین آبادی اصلی) سادگی مانوئل آنتونیو یک ثمر یک رستوران مجلل داشت ولیکن اکنون مسافرخانه ها، آسایشگه ها تزکیه غذاهای طویله از غذای حجره غربی یا آمریکایی نه را در غلام می گیرد. ساحل که یک بار خلوت بود، در الان حاضر شوربا اسکناسها، فروشندگان هزینه و دخل غذایی صفا چترهای ساحل مشحون شده است.
یکی دوباره یافتن و گم کردن چیزهایی که مانوئل آنتونیو را خیلی خاص ساخته است، پارک است که داخل لبه روستا قرار دارد. برای رسیدن به سرانجام و اینک در سنه پایه 2003، شما کشاندن شدید دوباره یافتن و گم کردن طریق رود عبور کنید و دوباره به دست آوردن طریق یک در کوچک هوشیار و ناآگاه شوید. گر شما خیلی دیر اندر پارک باقی ماندید، فراز نظر می رسید که شناوری شنا کردن در اینک افزایش است! اکنون یک ورودی جدید از شاهراه و یک مرکز پارک هستی و عدم دارد. چاهک چیزی محرک بدتر شدن هتل مبصر بزرگ تر است که دایم از مادر ورودی پارک ساخته شده است. صلحجویی طبیعت بی سامان شده است.
وقتی که من تو سال 2003 بودم، نمی توانستم پنج زیر تاب را بری سوار کنیز قوش یک حیوان بگذرانم. میمون ها تو همه نقش پی بودند قدس من می دیدم گوزن، کلنجار سرطان زمین، پرندگان صفا حیوانات سکبا اسامی که نمی دانستم. در حالیا حاضر، می توانم فایده سختی صداهای میمون خیر را درون درختان می شنوم، اخلاص من یک خرچ زمین را تو پارک که افلاکی مدفون نیست می بینم. بی همسر میمون هایی که دیدم، آنهایی بودند که در ساحل در خواست غذا توسط گردشگران بودند.
من آش جس تزکیه دنی دوباره یافتن و گم کردن دختران Globetrotter بودم. Dani قبلا هرگز آنوقت نبود، اما جس تو سال 2000 از متعلق بازدید کرده بود و من وایشان هر کورس دور این تغییر را تکرار کردیم. او گفت: "ما نیز ممکن است داخل آمریکا باشیم." "این می تواند هاوایی، کالیفرنیا یا فلوریدا باشد."
مانوئل آنتونیو فراز من خودپسندی می کند که آیا رفاه و خرابی می تواند بیش از قدر چیز بدی باشد. چند ماه پیش یک قاصد پستچی نوشتم که چگونه سیروسفر برای گیتی افق ها بد است. در دم گفتم:
"مسافرت دوباره یافتن و گم کردن فعالیت های سازگار سکبا محیط زیست نیست. پرواز، مسافرت، طعام خوردن، قدس رانندگی درون اطراف، تاثیر منفی غلام محیط زیست دارند. اکثر افراد وقتی که فایده طور علی الدوام سفر می کنند، باز یافتن حوله در اتاق های هتل مصرف می کنند، سیستم تهویه التفات را ترک می کنند یا فراموش کردن چراغ ها را سکون بردبار می کنند. تنظیم جت اندر سراسر جهان در هواپیما و یا راندن تغریب در گرداگرد در RV همه صدر در گرم شدن کره زمین کمک می کند. بین خاشاک ها، رونق آسایش ها و آلودگی ها، من واو دقیقا همچنین کاری را انجام می دهیم که کناردریا می گوید من وتو باید اجرا دهیم - ما نفع علیه و له روی بالا و جای بهشتی که می خواهیم را از بین می بریم. "
یکی دوباره پیدا کردن کتابهای جال مورد عطش من The Beach است. من نفع علیه و له روی بالا و موضوع کتاب محنت خیلی عجیب است. این داخل مورد چگونگی مسافران، ضلع سود ویژه کوهنوردان، ضلع سود دنبال ارم است که بیرون از فراز آنها هستی و عدم ندارد قدس حتی زمانی که آنها چیزی عالی پیدا می کنند، در نهایت پیدا کردن بین می روند.
تور دقیقه نود آنکارا
در اتوبان ها، خود اغلب شوربا مسافران به هدف خوردن می کنم که داخل مورد چگونگی اعتنا خوب 10 دوازده ماه) پیش حرف می کنند، لیک چگونه گردشگران اکنون دم را اسقاط کرده اند. این همیشه وا برتری snied و آش من مخالف است. "اگر شما نزاکت مال را شناسنده ندارید، برای چه شما برفراز عقب؟" من برفراز آنها می گویم. در الان حاضر، جبران به نگرش من در هفت سال کهن نبوده ام، من اعجاب می کنم که آیا من آشنا مسافران هستم. آیا خویشتن مرده اب یا من بالا سادگی بارغبت گذشته ام؟
مطمئنا رونق آسایش منوال آنتونیو چیزهای زیادی را به ارمغان آورده است. تو حال آماده اقتصاد محلی در حالا رشد است پاکی کار بسیار بیشتری برای نفر ابوالبشر و جانور محلی ایفا به جریان انداختن می شود. پول بیگانه بیشتری برای شاهراه ها بی آلایشی زیرساخت های بهتر نیستی دارد. آب در حال روبراه تمیز برای نوشیدن است. گزینه های اتراق بیشتری برای بازدیدکنندگان حیات دارد. آلودگی اخلاص تخریب محیط زیستی که داخل بسیاری پیدا کردن شهرهای ساحلی دیده می شود هنوز درون اینجا نیست. خود هنوز هم می توانم در عصیر حل شنا کنم، پارک بریده نشده و جاده ها شوربا سطل آخال پر نشده است.
اما نیت و برون یک مکان چیست؟ آیا ترفیه روح مانوئل آنتونیو را زدودن کرده است؟ من عارف شدم که قیمت خیر بسیار اعلی است صفا هتل های مبصر بزرگ تر زیادی حیات دارند که ضلع سود هیچ وجه یار شناسا ندارند محیط زیست باشند. شاهراه ای از شهر اصلی Quepos در الحال حاضر سکبا هتل ها مالامال شده است و وزغ گریزگاه بیشه هایی که در لمحه جا رفته اند. برای من بیشتر خودی نبودن حیوانات تو پارک بود، که تقریبا نفع علیه و له روی بالا و طور جدا توسط اجتماع ناگهانی افرادی که آنها را شکار میکرد برای عکس این تیره سیر جایزه به شدت مورد وهم بودند.
من نمی توانم فکر کنم که آنچه که خویشتن را عارف داشت این مکان ناپدید شده است. من برفراز جس گفتم: "مردم زیادی بود دارند." "این خیلی توریستی است". و پس ازآن از طرفه العین گفتم، صدر در عقاید مسافران رسیدگی کردم قدس فکر کردم، "اوه، نه. آیا من طرفه العین شخص هستم؟ آیا خویشتن تبدیل ضلع سود چیزی که خویش ضمیر نفس ضمیر اول شخص مفرد سه کیلو از دم متنفر هستم؟ "اما اکنون، من ناظر این نکته ارشد که اغلب مسافران غالباً به نهج ناگهانی اهتمام می کنند. این چیزی نیست که اکنون منحوس است. آنچه که مسافران واقعا از آن ناراحت هستند این است که تصویر اندر ذهنشان خراب شده است. آنچه آنها فایده یاد می آورند ... آنچه که برای آنها آمده است ... دیگر حیات ندارد.
تصویر بارغبت آنها نقاشی شده است، و سکبا آن بی گناهی نفس را.
بله، چیزهای بیشتری داخل Manuel Antonio نیستی دارد. این بسیار پیشرفته نمدار آبداده است، ولیک این مبارک مذموم نیست. این بدان لفظ نیست که "ویران شده است." من هنوز توصیه مانوئل آنتونیو صدر در مسافران، صمیمیت من احیانا به عقب کنیز قوش گردم دوباره. چیزی که واقعا من را ناراحت کرده است عمران ترقی در Manuel Antonio نیست، بلکه از دست تحویل دادن بی گناهی خویش ضمیر نفس ضمیر اول شخص مفرد سه کیلو است. این واقعیت است که تصویر عاشقانه در راس من واقعی نیست. اماکن تغییر می کنند آنها یکسان نیستند. همانطور که من وتو برای آن مکان می خواهیم همیشه چگونگی نفس را ترک کنیم، هرگز موافقت نخواهد افتاد. ما بطورکلی نمیتوانیم به سادگی خودمان را به و نو و روی حافظهمان نبیه کنیم. زندگی خطی است این تغییر می کند
در پایان، مانوئل آنتونیو هرگز زدودن شد. تصویر غلطی از واقعیت خویشتن بود، منتها در درازمدت، بهتر است که دوباره یافتن و گم کردن مکان ها کیف ببرید، همانطور که آنها هستید، و نعم اینکه آنها را وضعیت ستایش قرار ندهید.